مدل سازی بلندمدت مصرف برق در ایران با استفاده از مدل هم انباشتگی

در این مقاله مدل بلندمدت تقاضای انرژی الکتریکی و تحلیل عوامل مؤثر بر مصرف آن از دیدگاه کلان مطالعه می شود. هدف، بررسی وجود رابطه ای بلندمدت بین مصرف برق و پارامترهای مستقل مدل یعنی تولید ناخالص داخلی، تعرفه برق و بازده انرژی است. در این راستا از آزمون همگرایی یکنواخت یوهانسون و جسلیوس استفاده شده است. به کمک مدل به دست آمده، حساسیت مصرف برق به تغییر پارامترها ارزیابی می شود. با استفاده از بردار همگرایی به دست آمده و روشهای سری زمانی، مصرف برق تا سال 1392 پیش بینی شده است. نتایج نشان می دهند که تولید ناخالص داخلی تأثیر گذارترین عامل در تقاضای برق بوده و مصرف برق با میزان تعرفه و همچنین بازده انرژی رابطه ای معکوس دارد. با استناد به ضرایب متغیرها در مدل به دست آمده، نتیجه می شود که رشد بالای تولید ناخالص داخلی، همواره به افزایش مصرف برق منجر نمی شود و می توان با افزایش بازده انرژی و به کار گرفتن روشهای مدیریت مصرف، مانع هدر رفتن انرژی الکتریکی شد.